Sunday, September 26, 2010

فراق عشق (یاران )

یاران


    
یاران زفـُراقِ لـب لعـلش به تـبم هی      
یـاران زنــســیم ســرزلـفـش زده ام می


حاشاکه بدانید چه رفت بردل مسکین
                               راهی نبودش دل که نـپیمودونکـرد طی


شـب تا به سـحـر بـردرارباب مـُـرُوّت
                              یاروز گـه ازفــَرت فـراقــش ِبــدمَـــد نی

ورَدش همه دم ذکرحبیبست ونوایش      کی دولت جانان بدمد صور ورهد کی                                                                                                   
امیـد عجیبی اسـت دراوازقدم عـشق
                              انــگــاربــهــاران بــنـگـارنــد بـه مَـه دی


اشک پرده دریدست که دلرابشناسیـد
                              کـس دل نـدهـد ره به حـریـموطرف وی


غیرازمی حق وعسل وشیروشرابش
                              زهــراب شــود کــنه وجودش بـزنـد قی

بـَررُوفت نسیم سحری گََرَد وجـودش
                              بـرآن شـــده تا هسـت بــروبـیـده زنـد پی


چـون بـوی بهاران بـوزد از بــر یاران
                              تـازیِـد ســواران چـه ازشــام و چه از ری


سرخوش چو شود دل ز شَمیمِ ره جانان
                                            هی های زنـد گاهی و گاهی بـزنــد هی           

خالق چو گواه است بداند هــمـه ذرات
                              دردا نـه کم ازذره بوم یا که کم از شیی


   نـصر بهـر سـجودش شــده پر آه دما دم
                               گه بـاز دمـش آهــی و گه بـاز دمـش ای

No comments:

Post a Comment